بهای آزادی

از 14 ماه به اینسو آرون (27 ساله، تغییر نام) از اریتریا، در منطقه ای روزنهایم زندگی می کند. بیشتر پناهندگان مرد اریتریا را بخاطر آزار و اذیت فیزیکی ترک می کنند. آرون نیز ده سال سرباز بود. اگر از وظیفه اش کناره گیری می کرد، به احتمال قوی به یک کمپ کار اجباری فرستاده می شد.

فرار 3700 دالر امریکایی تمام شد

آرون تصمیم گرفته بود در آزادی زندگی کند. فرار وی از طریق سودان و لیبیا به بایرن پنج ماه طول کشید. راه طولانی، خطرناک و پر مصرفی بود. وی قصه می کند که تنها مصرف عبور از صحرای افریقا 1700 دالر امریکایی شده است. برای عبور از دریای مدیترانه قاچاقبران از او 2000 دالر اخذ کردند. آرون می گوید " قایق کاملا پر از نفر بود. آب به داخل آن رسوخ می کرد." گارد ساحلی آنها را نجات داده است.

کمک هنگام رفتن به ادارات

برای فرار او تمام فامیل دستیاری کردند.  آرون امید واراست که زودتر کاری پیدا کند تا بتواند 3700 دالر را  پس بپردازد. علاقه زیاد دارد تا به عنوان نجار کار کند. پیش از عسکری کار او در اریتریا نجاری بود. قبل از اینکه آرون شروع بکار کند باید اول آلمانی یاد بگیرد. وی از چهار ماه به اینطرف به کورس آلمانی و ادغام می رود. می گوید " در آنجا چیز های در باره مقررات و قوانین نیز می آموزم." حالا آرون هنگام گفتگو خیلی کم به انگلیسی صحبت می کند. علاوه بر آن، وی با دو یاری دهنده داوطلب – سوزانه و بئاته - (نام ها تغییر داده شده اند) تمرین می نماید. هر دو خانم وی را هنگام رفتن به ادارات نیز کمک می کنند.

همسر و فرزندان در کمپ پناهندگان در سودان

آرون مردم بایرن را خیلی آماده به پشتیبانی می بیند. با آنکه وی درابتدا باید خودرا عادت می داد که مردم اینجا اغلب بخود چهره ی جدی می گیرند و اینطور نیست که هرکس همدیگر را در خیابان سلام کند. با آنهم زندگی کردن در بایرن جالب است. بخصوص کلیسا ها او را مجذوب ساخته اند. این مسیحی اورتودوکس می گوید که " کلیسای کاتولیک محل زیبا است. به مجردی که بهتر آلمانی یاد بگیرم روز های یکشنبه در آنجا در مراسم دعا شرکت خواهم کرد.  به نظر او " حسن نیت و سعی و کوشش" ارزش های خیلی مهم در بایرن اند. می خواهد به اینها پایبند باشد. بهترین چیز در بایرن برای او چیست؟ " اینکه مردم شاغل به کار باشند و زندگی خوبی داشته باشند. اطفال اجازه داشته باشند به مکتب بروند و بعد از چاشت در میدان بازی کنند و یا به حوض آببازی بروند." این را پدر یک بچه چهار ساله و یک دختر یک ساله برای اولاد خودش نیز آرزو می کند. آنها همراه با مادر شان در یک کمپ پناهندگان در سودان زندگی می کنند و منتظر الحاق با پدر شان می باشند. آنها ماه یک بار با همدیگر توسط تلفون صحبت می کنند. آیا آرون پشت آنها دق شده است؟ " بلی. همیشه."