عملیه ها و مطالب آلترناتیو
محتوای اصلی
  • تصویر: کریسمیر موستارچیک

چگونه احساس جمعی به وجود می آید

کریسمیر موستارچیک از جمله اولین مشاوران اجتماعی برای پناهندگی است که در تراگ لوفت هاله در هار، مونشن، پناهندگان در آلمان با آنها تماس می گیرند. وی در مصاحبه از تجارب خود حرف می زند.

 

این مصاحبه در سال ۲۰۱۶ انجام شده است.

به عنوان مشاور اجتماعی پناهندگی در انجمن " کمک انسان به انسان Hilfe von Mensch zu Mensch" در تراگ لوفت هاله در هار، مونشن، کریسمیرموستارچیک برای پناهندگان بیشتر از یک مشاور است. " من مددگار هستم، کشیش هستم، رفیق، برادر و پدر هستم." وی که متولد سال 1981 و اصلا از کروایشیا است چنین می گوید. بیش از هر چیز خودرا مانند "دروازه برای آلمان" می بیند. اینکه منظور این تحصیل کرده ای طب دندان چیست و چرا اینقدر مطمئن است که ادغام پناهندگان در آلمان میسر است، در اینجا می خوانید:

کریسمیر موستارچیک هنگام گفتگو
کریسمیرموستارچیک، مشاور اجتماعی پناهندگی، آنچه را که پناهندگان برای یک آغاز خوب در آلمان ضرورت دارند بفهمند، تشریح می کند.
آقای موستارچیک منظور شما از " دروازه ی برای آلمان" چیست؟

مشاوران اجتماعی پناهندگی کسانی اند که پناهندگان در آلمان اولین بار با آنها به تماس می شوند. من می توانم به آنها در مورد اصولی توضیح بدهم که جامعه ی ما بر اساس آن عمل می کند. همچنان می توانم به آنها نشان بدهم که آموختن زبان آلمانی چه اندازه مهم است.

آیا زبان فاکتور تعیین کننده برای ادغام است؟

تفاهم از طریق ارتباط به وجود می آید. اما این تنها زبان نیست. حرف بر سر اینهم است که آیا پناهندگان دوستان آلمانی پیدا می کنند، آیا زمانی به عنوان شهروند آلمانی پذیرفته می شوند. خانواده من از کشور کروایشیا آمده و نسل سوم آن در مونشن زندگی می کند. به همین دلیل من احتمالا یک دسترسی خاصی به موضوع مهاجرت دارم.

بزرگ شدن یک آلمانی با سابقه ای مهاجرت چگونه است؟

فکر می کنم، من خود را باید بیشتر تثبیت می کردم، اولتر از همه در مکتب. من مشکلات پناهندگان زیاد را در انطباق یافتن با یک فرهنگ نو و یک طرز فکر دیگر درک می کنم. هرکس قادر نیست که خود را زود انطباق دهد.

در مقیاس 1 تا 10 : چقدر ما از ادغام پناهندگان هنوز دور هستیم؟

می خواهم بگویم تقریبا 4 یا 5 . حالا به نیمه راه رسیده ایم! احتیاجات اولیه مهاجرین تأمین شده است. حالا زمان ورود شان به جامعه شروع شده است.

آیا این یک چالش واقعی نیست؟

برای انسان هایی که همه چیز شان را در جنگ از دست داده اند، زندگی در امنیت، داشتن سرپناه و غذای کافی در مرحله اول مساله اصلی است. طبعأ این یک چالش است. من خوشبین می باشم.

"برای ماندن در اینجا، پناهندگان نیزباید خود را کمی تغییر بدهند و فرهنگ و ارزش های مارا نه تنها احترام کنند بلکه در آن زندگی نمایند."
احساس – ما، یک احساس جمعی، میان مردم محلی و پناهندگان چگونه بوجود می آید؟

از طریق پیوند بخش های مختلف امور زندگی – مکتب، مسلک و حرفه، اوقات تفریح. حالا نیز پروژه های جالب بسیاری وجود دارند. در "هار" مردم محلی و پناهندگان به ورزش و یا فوتبال بازی می روند، همدیگر را در تنیس روی میز و یا در غذا پختن ملاقات می کنند. ما تاکنون برای پناهندگان زیادی کار پیدا کرده ایم. آنان مثلا در جمع آوری محصولات زراعتی، سرویس پیزا یا توزیع روزنامه ها کار می کنند.

اگر از مردم محلی بایرن تقاضایی داشته باشید چی خواهد بود؟

تشویق و توقع. در آلمان می توان به خیلی چیز های خوب دسترسی داشت، مانند آزادی، تساوی حقوق، دموکراسی و امنیت قانونی. آلمان از تاریخ خود آموخته است. جامعه ما بر این اصول بنا یافته است. حالا ما باید به پناهندگان خاطر نشان سازیم که این ارزش ها تا چه حد برای ما مهم می باشند. آنان باید بدانند که جامعه آلمان به همین دلیل خوب عمل می کند.

خواست شما از پناهندگان چه خواهد بود؟

شما در یک وضعیت اضطراری بسر می بردید و جامعه آلمان شما را پذیرفته است. حالا وظیفه پناهندگان است که این "استقبال " را بپذیرند. برای ماندن در اینجا باید خودشان را هم کمی تغییر بدهند، فرهنگ و ارزش های ما را نه تنها قبول کنند بلکه در آن زندگی نمایند.

تصویر: کریسمیر موستارچیک

کریسمیر موستارچیک تحصیل کرده ای طب دندان است و نسب اش از کروایشیا می باشد. پیشینه مهاجر بودن خودش وی را در کارش به عنوان مشاور اجتماعی پناهندگی کمک می نماید.

میز ها با عکس ها و پست کارت ها.

خاطرات و عکس ها از 20 سال تاریخ انجمن.

ضمیمه:

در ضمن "تراگلوفت هاله" اکنون مسدود شده است.

چاپ صفحه این صفحه شریک سازید